Projekt zakładał przeprowadzenie pełnego remontu zabytku w zakresie elewacji, stolarki okiennej, schodów zewnętrznych oraz przebudowy schodów wewnętrznych. Wykonany projekt składał się z opracowania projektów budowlanych, wykonawczych programów konserwatorskich oraz opracowań konstrukcyjnych. Inwestycja realizowana jest etapowo.
Historia obiektu
Pierwszy zamek w Radzyniu Podlaskim powstał w latach 1566-1567 i składał się z budynku otoczonego murem z czterema basztami w narożach. Fortyfikacja ta uległa najprawdopodobniej zrujnowaniu w wyniku wojen toczących się w połowie XVII wieku. Dzisiejsza rezydencja pałacowa powstała dzięki Stanisławowi Antoniemu Szczuce, który w 1685 roku polecił rozpocząć prace budowlane według projektu Augusta Locciego. W latach 1685–1709 budowę przeprowadził francuski architekt de Flerience i w jej wyniku w miejscu szesnastowiecznego zamku powstała barokowa rezydencja typu palazzo in fortezza.
Dobra radzyńskie wraz z zamkiem przeszły drogą dziedziczenia wnuczce Antoniego Szczuki – Marii Kątskiej, która w 1741 roku poślubiła Eustachego Potockiego. Eustachy Potocki wspinał się po szczeblach kariery politycznej, stając się jednym z najbogatszych ludzi w Polsce. Eustachy Potocki chciał dorównać swojemu bratu stryjecznemu Franciszkowi Salezemu Potockiemu, wojewodzie kijowskiemu, i jego rezydencji w Krystynopolu. Decyzja o przebudowie zamku w Radzyniu zapadła prawdopodobnie pod koniec lat czterdziestych XVIII wieku, którą przeprowadził Jakub Fontana. Roboty rozpoczęto pod koniec 1749 lub na początku 1750 roku, a zakończono w roku 1759. Radzyński pałac pod względem skali oraz wydarzeń świata ówczesnych elit dorównywał Pałacowi w Wilanowie.
Autorzy projektu:
mgr inż. arch. Leszek Chojnacki
mgr inż. Andrzej Borkowski
mgr inż. Andrzej Waszczuk
inż. bud. Ryszard Wilk
mgr inż. arch. Przemysław Alchimowicz
mgr Andrzej Karolczak
mgr Zofia Kamińska